به نام خدا
حتماً برای همه ی ما پیش اومده که به این موضوع فکر کرده باشیم که آیا واقعاً اون چیزی که از خودمون انتظار داشتیم شدیم؟ تونستیم خواسته هایی که تو دوره ی کودکی و یا حتی نوجوانی از خودمون داشتیم برآورده کنیم؟
حتماً برای همه ی ما پیش اومده که به این موضوع فکر کرده باشیم که آیا واقعاً اون چیزی که از خودمون انتظار داشتیم شدیم؟ تونستیم خواسته هایی که تو دوره ی کودکی و یا حتی نوجوانی از خودمون داشتیم برآورده کنیم؟
وقتی شِش هفت ساله بودم هر کی ازم می پرسید میخوای بزرگ شدی چیکاره بشی خیلی سریع و هول هولکی به این سوالِ مسخره جواب میدادم : میخوام خلبان شم!
هشت سالم شد و با پر کردن اولین دندونِ خرابم خیلی زود خلبان شدن برام تبدیل به یک رویا شد.
الان 12 سال از اون روزای شیرین و غیرقابل بازگشت میگذره و تازه به این نتیجه رسیدم که فقط خلبان شدن نبود که آرزوی من و شاید هر بچه ی دیگه ای بود، بلکه خیلی چیزای دیگه هم بوده که خودمون هیچ تلاشی برای رسیدن بهش نکردیم و حتی خیلی از اونارو به فراموشی سپردیم.
رُک و راست خدمتتون عرض کنم من که از خودم انتظاراتِ خیلی بیشتری داشتم. اما شدیداً به جمله ی « ماهی رو هر وقت از آب بگیری تازه س » اعتقاد دارم و بعد از گذشتِ این مدتِ طولانی دارم به دنبالِ آرزوهام میگردم.
